Etny nienawiści, Niagary obłudy, oceany kłamstewek umajonych memami. Obserwując życie publiczne naszego kraju, można zaryzykować taką oto definicję: Polska to kraj, w którym raz na pięć lat wybucha wojna domowa, potem wszyscy muszą sprzątać zgliszcza, a następnie rozpoczyna się Konkurs Chopinowski.
Od sierpnia ubiegłego roku jestem w żałobie po śmierci Alaina Delona i jedyne, co mi ją osładza, to patrzenie na ten obraz: „Le Samourai”.
Nie pomogą zaklęcia… 10 lat zleciało jak jeden dzień! Dziś okrąglutki jubileusz mojego bloga, który powstał, by spowalniać czas, delektować się chwilą, promować slow life. A tutaj, za przeproszeniem, trzask prask i po dekadzie!
700 pudeł nigdy niebadanych i niepublikowanych archiwaliów z prywatnych zasobów Leni Riefenstahl trafiło w ręce reżysera, który zrobił z tego film mocny i zagadkowy. Dotyka najważniejszych pytań z pogranicza sztuki i polityki.
Continue reading „Riefenstahl – o rozmiarach geniuszu i sile propagandy”
Warren Ellis jest jedną z półkul mózgowych Nicka Cave’a… Kto był na ich koncercie, temu nie trzeba tłumaczyć tej metafory. Dzięki filmowi o tym pierwszym, łatwiej zrozumieć, czym jest inspiracja. Nie tylko w tworzeniu muzyki, ale ratowaniu przyrody. Intymnie, bez nachalnej propagandy.
Continue reading „Ellis Park, czyli muzyka dzika i przyroda oswojona”
„Zapaleńcy” to pierwszy film, który pokazuje przekrojowo fascynującą historię polskiej animacji – od jej początków grubo ponad sto lat temu po współczesne, cyfrowe już czasy. Po obejrzeniu go wskaźniki dumy narodowej zwyżkują.
15 lat po śmierci Chaplina jego dzieci odkryły list, który ujawnił jedną z rodzinnych tajemnic. Autor informował aktora, że ten wcale nie urodził się w Londynie, ale w taborze pod Birmingham i że jest spowinowacony z cygańską królową. Film nakręcony przez wnuczkę Chaplina, Carmen, z udziałem jej ojca Michaela jako narratora porusza i otwiera ciekawe wątki.
Continue reading „Charlie Chaplin – włóczęga o cygańskich korzeniach”